غزلی از مقام معغظم رهبری ،امام خامنه ای (حفظه الله تعالی)
سر خوش ز سبوی غم پنهانی خویشم چون زلف تو سر گرم پریشانی خویشم
در بزم وصال تو نگویم ز کم و بیش چون آینه خو کرده به حیرانــی خویشم
لب باز نکردم به خروشی و فغانــــی من محـرم راز دل طوفانــــــــی خویشم
یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی عمریست پشیمان ز پشیمانــــی خویشم
از شوق شکر خند لبش جان نسپردم شرمنده جانان ز گرانجانـــــــی خویشم
بشکسته ترازخویش ندیدم به همه عمر افسرده دل از خویشم وزندانـی خویشم
هر چند (( امین)) بسته دنیا نیم اما دلبسته یاران خراسانــــی خویشم
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
<-PollName->
آمار
وب سایت:
